Terapia indywidualna

opiera się na pracy pacjenta z terapeutą w indywidualnym kontekście spotkania jakim jest sesja terapeutyczna.

W ramach terapii indywidualnej tworzy się między pacjentem a psychoterapeutą rodzaj przymierza, opierającego się na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa. W takich warunkach pacjent może przepracowywać różnego typu problemy, z którymi zgłasza się na terapię. Zadaniem terapeuty jest towarzyszenie pacjentowi w poszukiwaniu najlepszego rozwiązania jego problemów, przy zachowaniu szacunku do tempa i gotowości do zmian, jakie wykazuje pacjent.

•  Jak to wygląda?

Terapia odbywa się poprzez regularne spotkania terapeutyczne, odbywające się zazwyczaj raz w tygodniu. W uzasadnionych przypadkach sesje mogą się odbywać częściej, czyli dwa do trzech razy w tygodniu lub rzadziej, czyli raz na dwa tygodnie. Sesja terapeutyczna trwa 50 minut. Terapia ta może mieć charakter krótkoterminowy (od 8 do 24 sesji) lub długoterminowy (od roku do kilku lat), w zależności od problemu, jaki ma być rozwiązywany. Sesje terapeutyczne z daną osobą odbywają się zazwyczaj w stałych dniach i godzinach tygodnia. Ewentualne odwoływanie ustalonych sesji terapeutycznych musi odbywać się z wyprzedzeniem.

Pierwsze sesje terapeutyczne (szczególnie w terapii długoterminowej) są zazwyczaj tzw. sesjami kontraktowymi, w ramach których terapeuta ustala oczekiwania i cele, z jakimi osoba zgłasza się na terapię. W trakcie tych sesji zbierany jest zazwyczaj wywiad dotyczący dotychczasowego życia pacjenta ze szczególnym uwzględnieniem problematyki, będącej powodem zgłoszenia się na terapię. W uzasadnionych okolicznościach terapeuta może zaproponować osobie zgłaszającej się na terapię przeprowadzenie testów psychologicznych czy wypełnienie kwestionariuszy, mogących wspomagać proces terapii. Ostatecznym celem wstępnych sesji jest ustalenie kontraktu terapeutycznego w ramach którego terapeuta ustala wspólnie z pacjentem realne cele do zrealizowania w terapii, przekazane są również zasady obowiązujące w ramach terapii, a także może zostać określony przybliżony czas trwania procesu psychoterapeutycznego.

Ramy terapii są ściśle określone, a kontakt między terapeutą a pacjentem ograniczony do sesji terapeutycznych. Terapeutę obowiązuje tajemnica lekarska. Bardziej szczegółowe formy prowadzenia terapii indywidualnej zależą od podejścia psychoterapeutycznego, w jakim pracuje dany terapeuta.

Terapia par

proponowana jest wówczas, kiedy małżeństwo lub para boryka się z problemem, przeżywa kryzys.

W sytuacjach kiedy np. w związku pojawia się poczucie krzywdy lub niespełnienia jednego z partnerów, brak satysfakcji z pozostawania w związku lub po traumie (np. zdradzie, stracie kogoś bliskiego). Terapia ta zakłada dobrowolność udziału obu stron, gdyż zmiana w systemie małżeńskim wymaga zaangażowania obojga partnerów.

Celem tej terapii jest pomoc w odkryciu wzorców komunikacji, wzorców pokoleniowych, sposobów budowania relacji, zaspokajania wzajemnych potrzeb, które mogą wpływać na trudności w małżeństwie. W ramach spotkań partnerzy uczą się alternatywnych sposobów zachowania i komunikacji, wyrażania uczuć i potrzeb, urealniania oczekiwań wobec partnera. Praca terapeutyczna polega na poszukiwaniu sposobów przezwyciężania kryzysu akceptowalnych dla obu stron.  W pewnych sytuacjach, kiedy partnerzy dochodzą do wniosku że wyczerpały się ich możliwości dalszej pracy nad relacją, wówczas celem terapii może być pomoc w lepszym rozstaniu się, szczególnie gdy związek ma dzieci.

Sesje prowadzone są przez jednego terapeutę i trwają od 60 do 90 minut.  W początkowym okresie terapii sesje odbywają się zwykle co 2 tygodnie, z czasem okres pomiędzy sesjami może się wydłużać. Decyzja o czasie trwania terapii podejmowana jest wspólnie przez rodzinę i terapeutę, choć zwykle kontrakt terapeutyczny ustalany jest na  8 do 12 sesji.

Konsultacje psychiatryczne dla młodzieży i dorosłych

Specjalista psychiatra zajmuje się diagnostyką i leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych pacjentów powyżej 15r. ż., w tym osób w wieku podeszłym.

Na konsultacje i leczenie psychiatryczne pacjenci czasami są kierowani przez lekarzy innych specjalizacji (np. medycyny rodzinnej, neurologów), psychologów prowadzących psychoterapię lub poradnictwo. Zgłaszają się też same osoby, u których nastąpiło pogorszenie samopoczucia i/lub funkcjonowania w rodzinie, pracy, środowisku.

Na badanie psychiatryczne należy przygotować i zabrać swoją dokumentacje medyczną – ostatnie wyniki badań, warto znać nazwy wszystkich aktualnie przyjmowanych leków i ich dawki.

Badanie psychiatryczne polega na zebraniu od pacjenta dokładnego wywiadu lekarskiego, psychiatrycznego (autoanamnezy), obserwacji podczas badania, oraz ewentualnie uzyskania za zgodą pacjenta wywiadu od jego rodziny lub osoby bliskiej wskazanej i upoważnionej przez badanego.

Na pierwszej wizycie pacjent pytany jest o aktualne problemy i objawy (np. występowanie lęku, zaburzeń snu, nastroju, koncentracji uwagi, pamięci), o wcześniejsze leczenie psychologiczne, psychiatryczne, przebyte choroby, urazy, a także o aktualne choroby somatyczne i ich leczenie. Wywiad od pacjenta dotyczy m.in. także danych o chorobach w jego rodzinie, okresie dzieciństwa, wykształcenia, pracy, życia rodzinnego, przyjmowanych używek, uzależnień.

Po konsultacji pacjentowi może zostać zlecone zrobienie badań w celu uzupełnienia diagnostyki np.  badań laboratoryjnych, neuroobrazowych głowy ( np. TK, MRI),  badania EEG, badań psychologicznych. Pacjent może otrzymać recepty na leki wpływające na poprawę jego samopoczucia i leczące zgłaszane przez niego dolegliwości. Poza leczeniem farmakologicznym lub zamiast niego proponowana jest dla badanego psychoterapia indywidualna lub grupowa. W razie potrzeby pacjenci kierowani są na terapię na oddziały dzienne lub szpitalne.

Lekarza psychiatrę obowiązuje tajemnica lekarska.