Obszary specjalizacji:
- lęki i ataki paniki;
- fobie;
- obsesje i kompulsje;
- depresje;
- zaburzenia psychosomatyczne;
- zaburzenia osobowości;
- zaburzenia i dysfunkcje związane ze stresem;
- zaburzenia odżywiania;
- mobbing;
- urazy psychiczne, traumy;
- praca terapeutyczna z ciałem;
- terapia młodzieży i dorosłych, zarówno indywidualna, jak i grupowa.
Certyfikowany psychoterapeuta przez Międzynarodowe Towarzystwo Logoterapii i Analizy Egzystencjalej (GLE-International z siedzibą w Wiedniu).
Absolwent psychologii oraz etnologii i antropologii kulturowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
W latach 2007 – 2012 studiował psychoterapię w humanistycznym nurcie Analizy Egzystencjalnej – studia prowadzone przez GLE – International (International Society of Logotherapy and Existential Analysis) pod kierunkiem dr. Alfreda Langle. W tym czasie pracował w zakresie psychiatrii stacjonarnej i środowiskowej.
W latach 2015 – 2019 odbył‚ specjalizację z neuropsychologii klinicznej w IPiN (kierownik specjalizacji prof. dr hab. Joanna Seniów) równolegle zdobywając doświadczenie zawodowe – pracując z osobami chorymi somatycznie w obszarze diagnostyki klinicznej i psychotraumatologii w ramach Pracowni Neuropsychologii Klinicznej i Oddziału Dziennego Rehabilitacji Kardiologicznej WSzZ im. L. Rydygiera w Toruniu.
Przez ostatnie lata w ramach Szpitala głównie zaangażowany w pracę z rodzinami na Oddziałach Patologii Ciąży, z pacjentami przygotowywanymi do operacji bariatrycznych oraz w poradni Post–COVID-19.
W ramach Polskiego Towarzystwa Chirurgicznego współtwórca programu certyfikacyjnego z psychologii dla kandydatów na chirurgów bariatrycznych, wyznaczającego ogólnopolskie normy zespołów multidyscyplinarnych oraz szkoleń psychologów klinicznych.
Uprawniony diagnosta do przeprowadzania badań osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na broń.
Od 2020 roku współprowadzi szkolenia dla przyszłych psychoterapeutów.
Swoją pracę poddaje regularnej superwizji u specjalistów z GLE – International (International Society of Logotherapy and Existential Analysis) w Austrii.
Obecnie prezes polskiego oddziału GLE – International: Stowarzyszenia Psychoterapii Egzystencjalnej GLE – Polska.
Odbył szereg szkoleń z zakresu terapii / interwencji / technik psychosomatycznych bazujących na teorii poliwagalnej, opisującej neuronalny system społecznego zaangażowania i napięć mięśniowych rozumianych jako reakcje na wyzwania rozwojowe:
– Somatic Experience,
– TRE,
– EMDR/EMI,
– EmotionAid,
– Gentle Bio-Energetics.
– Brainspotting oraz Bodynamic (w trakcie szkolenia).
Cechą charakterystyczną terapii prowadzonej w paradygmacie egzystencjalnym jest położenie silniejszego akcentu na połączenie z rzeczywistością. Tym różni się ona od innych podejść uznających działanie nieświadomości. W terapii egzystencjalnej nie tak dużo pytamy o fantazje, idee, ale o to, czego rzeczywiście, naprawdę doświadczasz i gdzie konkretnie tego doświadczasz. Ma to za zadanie ulepszyć relację ze światem i wzmocnić ją. Podczas psychoterapii uzyskujemy lepsze zrozumienie tego, co czujemy i jak to oceniamy. Lepsza relacja ze sobą to również większa równowaga emocjonalna i lepsze radzenie sobie z trudnymi sytuacjami. Osiągnięcie lepszego zrozumienia siebie w terapii wymaga pozostawania w ciągłym dialogu terapeuty z pacjentem. Dialog oznacza, że terapeuta również jest obecny jako osoba. Gdy dostrzega różnicę w postrzeganiu sytuacji między sobą a pacjentem, rozmawia o niej w taki sposób, który pozwala pacjentowi więcej zobaczyć, mieć więcej przestrzeni i stać się bardziej pewnym tego, co przeżywa. Równocześnie takiej pracy terapeutycznej towarzyszy ciągłe nastawienie na przenoszenie opinii na działanie. Koncentrujemy się na tym, czy pacjent czuje się odpowiedzialny za to, co robi. Patrzymy, jakie znaczenie w tym widzi. Próbujemy doprowadzić osobę do jej własnej woli, co przejawia się w realizowaniu swojego życia w oparciu o wewnętrzną zgodę, w przejściu z „muszę” do „chcę”. Są to cechy, które psychoterapeuta uważa za ważne dla dobrego przebiegu terapii.
W podejściu egzystencjalnym odnajduje je jako wyraźniej widoczne niż w innych podejściach psychoterapeutycznych. Dzięki temu coraz bardziej patrzy na swoją pracę jako na dar i przywilej.
